Αναζητώντας τον πρίγκιπα της άμμου

Στις αρχές κάθε Καλοκαιριού τα σχέδια για τις διακοπές δεν φέρνουν μόνο προσδοκίες για χαλάρωση, αραλίκι στην παραλία, μαύρισμα εξωτικό κι άγρια ξεφαντώματα στα μπαράκια των νησιών…

Μαζί με τους πρώτους καύσωνες έρχονται και οι προσδοκίες και οι φαντασιώσεις - για τις ελεύθερες και όχι μόνον - ότι κάπου δίπλα στο κύμα περιμένει και ο τέλειος άνδρας, που θα πάρει μαζί με τις αναστολές μας και τις τελευταίες μαύρες σκέψεις για τη μοναξιά, την απόρριψη, αλλά και το φάσμα της άδεια κλίνης μας…


Κάποιες είμαι σίγουρη, έχετε ήδη σηκώσει πάνω το φρύδι και έχετε αναρωτηθεί με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό.
Υπάρχει και η δυσβάσταχτη μοίρα ότι στην παραλία κάθε νόστιμο αρσενικό συνοδεύεται από μια θεά, που κατά κανόνα από την συμπεριφορά που παρατηρεί κανείς, η κοπέλα δεν έχει αντιληφθεί το είδος του άνδρα που έχει δίπλα της. Αυτό πάντως δεν είναι σίγουρα η πιο κακή εξέλιξη με δεδομένο ότι τις περισσότερες φορές η…γκρίνια κουράζει, επομένως το πεδίο είναι ελεύθερο.
Ξέρω, στην παραλία μας κυνηγάει και το φάσμα του τέλειου σώματος, αφού τα τελευταία περιττά κιλά τη Άνοιξης δεν μπορέσαμε να τα ξεφορτωθούμε και τώρα μοιάζουν να έχουν υψωθεί σαν βουνό μπροστά μας και μας εμποδίζουν να βρούμε τον τέλειο σύντροφο.
Και όμως και ο πλέον αδαής γνωρίζει, ότι τελικά οι άνδρες λειτουργούν και αυτοί ψυχοσωματικά, όπως εμείς και θεωρούν σύμβολο του σεξ κυρίως την γυναίκα της διπλανής πόρτας και όχι κάποια με τις τέλειες αναλογίες, που βλέπουν στα περιοδικά. Επίσης, εκείνο που θεωρούν ως μεγάλη τύχη είναι η καλόβολη γυναίκα που τους ακολουθεί, όπου εκείνοι προσεγγίζουν, όταν ξυπνάει μέσα τους το αρσενικό της εξερεύνησης ή της κατάκτησης των…ακτών ή των βράχων, καθώς και τον αθλητή, που ανακαλύπτει ότι μπορεί να παίζει ρακέτες με τις ώρες στην παραλία κάτω από τον καυτό ήλιο.
Κοντολογίς, εκείνο που είναι το Α και το Ω της αρχής μιας προσωρινής-καυτής σχέσης ή μιας, που θα διαρκέσει και τον Σεπτέμβριο, είναι το “είμαστε ανοικτές στις προκλήσεις, την συγκυρία, την σύμπτωση ή έστω στην ματιά ενός αγνώστου καθώς κολυμπάμε ή ακόμα και στα …ατυχήματα της ακρογιαλιάς”. Ακόμα και στο καμάκι της παραλίας - όταν αυτό δεν αγγίζει τα όρια του γελοίου - δεν πρέπει να λέμε απόλυτα όχι… Γιατί ποιος ξέρει, μπορεί ο πρίγκιπας της άμμου να αποδειχθεί και ο τέλειος σύντροφος του Χειμώνα…!


Τώρα βέβαια, υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που μας απασχολούν :
- Πότε λέμε ναι στην πρόσκληση για "ιδιαίτερες" στιγμές, μήπως θεωρηθούμε εύκολες και τελικά αυτό αποτελέσει τροχοπέδη για μια υγιή σχέση στο μέλλον;
- Πώς αναπτύσσουμε τη φαντασία του άλλου, χωρίς αυτό να φανεί δύστροπο και αναχρονιστικό ή ξεπέτα μιας βραδιάς ;
Δυστυχώς απόλυτη απάντηση, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει. Όλα εξαρτώνται από την επιθυμία, την συγκυρία, την διάθεση, την προηγούμενη εμπειρία, την ανάγκη της στιγμής. Σίγουρα δεν πρέπει να αισθανόμαστε ότι κρινόμαστε συνεχώς. Τελικά πρέπει και ο άλλος να έχει την έννοια της σχέσης, που αρχίζει. Η ανασφάλειά μας, δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος των σχέσεων των ανθρώπων.
Άλλωστε το έχουν πει όλοι, ότι αν μια σχέση είναι να προχωρήσει η φύση θα συνωμοτήσει για αυτό…
Επομένως αφεθείτε στο τυχαίο άγγιγμα, στο κολύμπι κάπου ερημικά στα βράχια και ό,τι φέρει, στο απογευματινό ξεμονάχιασμα με ουζάκι και το γέλιο του φλερτ, στο παιχνίδι της ματιάς γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι της παρέας σας, στην καυτή νύχτα, που έρχεται… και ποιος ξέρει, μπορεί να γεμίσει τις άδειες νύχτες, που περάσατε πρόσφατα! Το Καλοκαίρι είναι εδώ και σας περιμένει…!